Ik ben eerstegeneratiestudent

Steeds meer studenten gaan als eerste van hun familie studeren. Website DUB van de universtiteit Utrecht schreef over een onderzoek dat Malou van de Noort als studentassistent bij Studium Generale naar deze pioniers deed. Eerstegeneratiestudenten spreken tot de verbeelding, zegt het artikel, omdat ze als eerste van hun gezin, familie of hele omgeving academisch onderwijs volgen. Daarbij moeten ze op onbekend terrein een plek veroveren. Pedagoog Mick Matthys ziet dat ze extra hard hun best moeten doen om mee te komen met andere studenten. Die lijken vaak al een stuk wijzer te zijn in de geschreven en ongeschreven regels die bij de universiteitscultuur horen. Eerstegeneratiestudenten ontdekken vrijwel alles zelf. Eerstegeneratiestudent Daan  vertelt: ‘Enerzijds zijn er de normen en waarden uit de Achterhoek, die bestaan uit hard werken, een hechte band met de buurt, een nuchtere houding. Anderzijds bestaat het beeld van dé student die belezen is, en moeiteloos interessante anekdotes vertelt aan vreemden op feestjes.’

Ik herken veel in de verhalen van eerstegeneratiestudenten. Ik kom uit een tuindersfamilie en was voorbestemd om tuinder te worden. Na een lange reis via lager en middelbaar beroepsonderwijs, een jaartje hoger beroepsonderwijs en een beroep op de wet wederzijdse doorstroming kwam ik op de technische universiteit terecht. Maar door mijn familie werd ik als een buitenbeentje gezien, en zo voelde ik me ook. Tussen mijn medestudenten, de meeste waren twee of drie jaar jonger, voelde ik me eigenlijk ook een buitenbeentje. In mijn eerste werkende jaren had ik regelmatig het idee: ik doe iets fout, maar ik heb geen idee wát ik fout doe. Ik kende de ongeschreven regels van die cultuur niet, weet ik nu. Uiteindelijk ben ik er goed uitgekomen, heb er van geleerd, heb mijn individualiteit ontwikkeld. In mijn familie heb ik mijn plek gevonden. Ben jij een eerstegeneratiestudent en loop je ergens tegen aan? Neem contact op, als coach zou ik het mooi vinden om je verder te helpen!